In Nederland gaven de Duitsers zich over op 5 mei 1945. De geallieerden riepen Duitse soldaten tijdens de oorlog via pamfletten en radioberichten op te deserteren uit dat verschrikkelijke en onmenselijke nazi-leger. Zij zouden dan gespaard worden en een goede behandeling krijgen.
Op 5 september 1944 zou later bekend worden als Dolle Dinsdag. Op die dag speelden zich in heel Nederland emotionele taferelen af naar aanleiding van de berichten dat het land nu elk moment bevrijd kon worden van de Duitse bezetting. Op 3 september was Brussel en op 4 Antwerpen. Veel Nederlanders maakten zich de volgende dag op om hun bevrijders te begroeten. Vlaggen en oranje vaandels werden tevoorschijn gehaald, en bedrijven liepen leeg omdat het personeel de geallieerden op straat wilde opwachten. Wat de Nederlandse bevolking niet wist, was dat de omvang van de geallieerde troepen op dat moment nog te klein was om heel Nederland te kunnen bevrijden. West-Nederland moest na Dolle Dinsdag nog een hongerwinter doorstaan.
In deze context deserteerde op 5 september 1944 een jonge soldaat van de Duitse marine. Rainer Beck kwam niet alleen uit een sociaal-democratische familie, hij was half Jood en behoorde dus twee keer tot de ‘natuurlijke vijanden’ van het naziregime. Rainer Beck dook onder bij zijn zus in Amsterdam en meldde zich na de bevrijding begin mei 1945 bij de bevrijder, in dit geval de Canadezen. In een van de opvangplaatsen ontmoette hij een andere jonge deserteur Bruno Dorfer en beide jongemannen werden overgebracht naar het oude Ford-terrein waar nog 2000 Duitse militairen werden ‘opgevangen’. De Duitsers waren namelijk op bevel van Churchill niet ‘krijgsgevangen’ genomen, maar werden behandeld als ‘gecapituleerden’, zodat ze nog van pas konden komen tegen de Russen.
Het Duitse leger was baas in het opvangkamp en sleepte Rainer Beck en Bruno Dorfer wegens desertie voor de krijgsraad met toestemming van de Canadezen. Binnen 15 minuten werden de jongens ter dood veroordeeld en nog die middag voor een executiepeloton gesteld. De Canadezen zorgden voor wapens, munitie en spades. Het is dan 13 mei 1945 : acht dagen na de bevrijding van Nederland ; vijf dagen na de officiële beëindiging van de oorlog.
De Canadezen die toestemming gaven voor deze krankzinnige actie zijn nooit ter verantwoording geroepen. De voorzitter van de Duitse ‘krijgsraad’, Wilhelm Köhn, werd na de oorlog een topfunctionaris van de rechterlijke macht in het nieuwe Duitsland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten